,

Gelukkig geen apen meer

door Faralda Houthuijsen

Noord Hollands Dagblad- Dagblad voor West Friesland – 28 maart 2019

Het komende voorjaarsconcert van Sursum Corda Andijk wordt een bijzondere editie, want niet alleen is het het eerste concert met Andries de Haan, er worden ook twee mannen gehuldigd vanwege hun decennialange trouw aan de fanfare. Piet Zwagerman (61, bas) is al vijftig jaar verbonden aan de vereniging. Een halve eeuw lijkt bijzonder, maar Jan Groot (71, bugel) gaat daar nog overheen: hij maakt de zestig jaar vol. Beiden zijn nog altijd enthousiast en willen van geen ophouden weten. ‘Je ontmoet andere mensen’, verklaart Zwagerman zijn bevlogenheid. ‘Wij zijn toevallig allebei leliekwekers, maar ie doen eigenlijk allemaal wat anders. Dan praat je nog eens over iets anders dan het werk. Alle leeftijden en beide geslachten zitten bij elkaar, maar dat gaat prima samen: er is nooit ruzie.’

‘Van alles zit bij elkaar, maar er is nooit ruzie’

Beide heren zijn met muziek opgegroeid. De vader van Groots moeder was tweede dirigent van Sursum Corda en speelde negen verschillende instrumenten. ‘Ik begon gelijk met mijn tweelingbroer Dirk bij Sursum en toen zei mijn moeder: ‘Had vader dat maar geweten…’ Hij was namelijk al jong overleden. Later begreep ik wat ze bedoelde, want de muzikaliteit komt bij hem vandaan.’ Groot bracht zijn eigen kinderen ook met muziek groot en een zoon heeft er zijn beroep van gemaakt. ‘Je ziet vaak families in fanfares. Ook door Sursum lopen verschillende lijnen waar steeds nieuwe aanwas komt.’ ‘Ik ben niet zo muzikaal’, vindt Zwagerman, maar Groot is het daar niet mee eens. ‘Mijn moeder speelde orgel en piano. Toen ze vanuit Zutphen naar Andijk kwam, vroeg ze in de kerk of ze eens op het orgel mocht spelen. Daar kon geen sprake van zijn: een vrouw aan het kerkorgel! Toen ik als jochie bij de fanfare ging, waren er ook alleen mannen. Algauw kwam er wel een vrouw bij. Nu is ongeveer driekwart vrouw.’ Groot vermoedt dat die eerste zijn zus was. Anders was zij de tweede.

Er is meer veranderd. ‘Uniformen’, hint Groot. ‘Ik ben dolblij dat we die niet meer hebben’, zucht Zwagerman. ‘Muziek ik gevoel, dus moet je je goed voelen en kleding helpt daarbij.’ Groot herinnert zich een niet zo geslaagde variant: ‘Bij de presentatie ging het doek open en normaal krijg je dan applaus. Nu bleef het stil. Het waren een beetje aapachtige, bruine camouflagepakken. Dat was door de hoogwaardigheidsbekleders bedisseld, zal ik maar zeggen.’

Dirigent

Groot en Zwagerman maakten al diverse dirigenten mee. Over de huidige, die sinds september op de bok staat, kunnen ze niet veel zeggen. ‘Hij komt wel prettig over’, vindt Zwagerman. ‘Je moet als dirigent kunnen aanvoelen wat er speelt en mensenkennis hebben: je moet weten wat je tegen wie kunt zeggen. Dat doet hij wel. Toen hij kwam, stond al een concert gepland met het Westfries Mannenkoor, dus daar had hij niets meer over te zeggen. Ter compensatie mocht hij het volgende concert helemaal zelf invullen. Het is een beetje lichte muziek, meer swing. Dat waren we niet gewend en is best lastig.’ ‘Hij verkent er de grenzen van het orkest mee’, vermoedt Groot. Hoeveel De Haan al bereikt heeft, kan iedereen zaterdag beoordelen.

‘ADHD (Andries de Haan dirigeert)’ door Sursum Corda, zaterdag 30 maart 20 uur in dorpshuis Centrum te Andijk. Vrij entree.